Al bijna anderhalf jaar lang houden wij – organisatoren, DJs, technici, iedereen die de Nederlandse nacht wereldberoemd maakt – de tanden op elkaar. Omdat we begrijpen dat het nachtleven niet de prioriteit heeft in een pandemie. Maar de laatste maanden is ons pijnlijk duidelijk geworden dat we niet eens belangrijker worden geacht dan een biertje in de kroeg, een vakantie in de sleurhut, een voetbalwedstrijd of een afgeladen Carré.
::
Nadat we vorige maand met een aanloop van slechts twee weken, zonder inachtname van de Fieldlab-adviezen en zonder een strategisch plan van onze regering open werden gegooid, hebben wij als nachtleven alles eraan gedaan om dat weekend zo veilig mogelijk te laten verlopen. Toen dat jammerlijk mis ging werden wij er de dupe van. Mark Rutte en Hugo de Jonge kwamen ervanaf met een schijnheilig ‘sorry, not sorry.’ Vervolgens werd er een streep door het hele seizoen gezet.
::
Je weet niet half wat zoiets doet met je gemoedstoestand. Ik heb vrienden en collega’s huilend aan de telefoon gehad. Zelf heb ik ook gehuild, gevloekt, getierd. Mijn hele leven heb ik aan deze industrie gewijd en nu worden we weer afgewimpeld met een mager steunpakket en een ongemeend excuus. Lang genoeg heb ik geprobeerd om begrip op te brengen voor de zware keuzes die ons demissionaire kabinet moet maken. Maar mijn geduld is op. Ik voel me door hen geminacht en bedrogen.
::
Daarom ben ik trots op het initiatief dat DNA, een collectief van alle nachtburgemeesters, en Isabelle van Organizations United, hebben genomen. Ik onderschrijf hun manifest namens mezelf en namens rave organisatie en platenlabel Capsule. Laat de regering met een oplossing komen en snel!
